Αυτό που συνεχίζει μετά τον θάνατο

Δύο πράγματα πηγαίνουν στο μνήμα: το πρώτο είναι το Φυσικό Σώμα, το
δεύτερο είναι η Ανθρώπινη Προσωπικότητα. Αυτή η τελευταία, όπως ήδη είπαμε,
σχηματίζεται κατά τα πρώτα χρόνια της παιδικής ηλικίας και ισχυροποιείται με τις
εμπειρίες.
Πότε-πότε η Προσωπικότητα περιφέρεται στο κοιμητήριο- άλλοτε πάλι, βγαίνει
από το μνήμα όταν την επισκέπτονται οι πενθοΰντες και της φέρνουν λουλούδια.
Αλλά, λίγο-λίγο η προσωπικότητα αποσυντίθεται. Η προσωπικότητα είναι
ενεργητική και ατομική. Η προσωπικότητα είναι φθαρτή. Δεν υπάρχει κανένα
αύριο για την προσωπικότητα του μακαρίτη, αυτή είναι θνητή.
Η προσωπικότητα δεν επανενσαρκώνεται. Η προσωπικότητα είναι κόρη του
καιρού της και πεθαίνει στον καιρό της. Εκείνη που συνεχίζει είναι η ουσία, δηλαδή,
το φάντασμα του νεκρού. Μέσα σ'αυτό το φάντασμα εκτυλίσσεται το
επανενσαρκωνομενο ΕΓΩ, το "0 ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ".
Αυτό το τελευταίο είναι λεγεώνα διαβόλων που συνεχίζουν. Είναι σφάλμα να
διχαζόμαστε μεταξύ των δύο ΕΓΩ, ενός Κατώτερου τύπου και ενός Ανώτερου
τύπου. Το ΕΓΩ είναι ΛΕΓΕΩΝΑ ΔΙΑΒΟΛΩΝ που αναπτύσσονται μέσα σ'εμάς
τους ίδιους· αυτό είν'όλο.

Πολλά λέγονται στην απόκρυφη λογοτεχνία γύρω απ'το ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΓΩ, το
ΘΕΪΚΟ ΕΓΩ, αλλά καταλήγει ότι αυτό το ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΓΩ δεν είναι τέτοιο ΕΓΩ.
Η ΥΨΙΣΤΗ ΘΕΟΤΗΤΑ υπερβαίνει κάθε ΕΓΩΪΚΟΤΗΤΑ. Εκείνο που δεν έχει
βέβηλο όνομα είναι το ΕΙΝΑΙ, ο ΕΣΩΤΕΡΟΣ.
Η ΟΥΣΙΑ είναι μοριακή· η ουσία, το φάντασμα του νεκρού, ζει κανονικά στο
μοριακό κόσμο. Ετσι λοιπόν, πεθαίνοντας βγαίνουμε από τον Κυτταρικό Κόσμο και
εισερχόμαστε στο Μοριακό Κόσμο, χρησιμοποιούμε ένα μοριακό σώμα.
Η "0ΙΒΕΤΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ" λέει κυριολεκτικά το ακόλουθο:
"Ω! ευγενή από γέννα ...το παρόν σου σώμα, όντας ένα σώμα επιθυμίας ...δεν είναι
ένα σώμα από χονδροειδές υλικό, έτσι που εσύ έχεις τη δύναμη να διαπερνάς
οποιαδήποτε πέτρινη μάζα, λόφους, βράχια, χώμα, σπίτια και το ίδιο το Ορος
Μερού, χωρίς να βρίσκεις εμπόδιο ...Είσαι τώρα κάτοχος της ισχύος των θαυμάσιων
πράξεων, η οποία, παρ'όλα αυτά,δεν είναι καρπός κάποιου Σαμαδί, αλλά της δύναμης
που έρχεται σε σένα φυσικά ... Εσύ μπορείς, στιγμιαία, να φθάσεις σ'οποιοδήποτε
τόπο επιθυμείς* έχεις τη δύναμη να φθάσεις εκεί σε λιγότερο χρόνο απ'αυτόν που
χρειάζεται ένας άνθρωπος να ανοίξει και να κλείσει το χέρι. Αυτές τις ποίκιλλες
δυνάμεις συγκινητικής ανατριχίλας και αλλαγής μορφής μην τις επιθυμείτε, μην τις
επιθυμείτε".